Jako, że jestem wielkim pasjonatem historii co jakiś czas wrzucę na bloga coś z tej tematyki. Miłego czytania 🙂
„Napaść na ZSRR”
Przygotowania do napaści na ZSRR rozpoczęli Niemcy bezpośrednio po zwycięstwach na Zachodzie. W lipcu 1940 r. Hitler polecił grupie generałów ze sztabu generalnego opracowanie planu wtargnięcia do ZSRR. Plan ten noszący nazwę „Barbarossa” sformułowany został w dyrektywie nr 21 z 18 grudnia 1940 r. Równocześnie z opracowywaniem planu „Barbarossa” koncentrowano siły do dokonania ataku. Niemcy zamierzali zaatakować ZSRR 15 maja 1941 r., ale wobec podjęcia kampanii na Bałkanach termin ten przesunięto na dzień 22 czerwca tegoż roku. Rząd radziecki nie podjął dostatecznych środków do odparcia wyraźnie zarysowującej się agresji hitlerowskiej. Dlatego też wojska radzieckie w chwili wybuchu wojny nie były całkowicie przygotowane do walki z agresorem. Złożyło się na to wiele przyczyn. Najistotniejsze było to, że Związek Radziecki był państwem pokojowym, poświęcającym główną uwagę budownictwu gospodarczemu, zwłaszcza uprzemysłowieniu kraju. Niemcy natomiast były od lat krajem gospodarczo wysoko rozwiniętym. W dodatku po pierwszej wojnie światowej otrzymały one znaczne kredyty amerykańskie na rozbudowę gospodarki. Mogły więc po dojściu Hitlera do władzy stosunkowo szybko stworzyć potężną machinę wojenną. Wydatnie im w tym dopomogło zajęcie Czechosłowacji, a następnie podbój Polski oraz krajów Europy zachodniej i północnej: Francji, Belgii, Holandii, Luksemburga, Norwegii i Danii.
„Pakt Trzech”
25 marca 1941 r. Jugosławia przystąpiła do „Paktu Trzech”, jednak w dwa dni później nastąpił w Jugosławii przewrót. Władzę objął patriotyczny rząd gen. Simovicia, który zerwał z Niemcami. Niepowodzenie wojsk włoskich w wojnie z Grecją i wypadki w Jugosławii pomieszały Hitlerowi szyki. Początkowo zamierzał on już 15 maja 1941 r. wtargnąć na terytorium ZSRR. Nie mając jednak zabezpieczonego południowo-wschodniego skrzydła postanowił najpierw rozprawie się z Jugosławią i Grecją. W pierwszych dniach kwietnia napaść Niemiec na Jugosławię była zdecydowana. Związek Radziecki udzielił Jugosławii politycznego poparcia; zawarł z nią 5 kwietnia pakt o nieagresji. Nie powstrzymało to jednak Hitlera, który 6 kwietnia pchnął wojska niemieckie na Jugosławię przy współudziale wojsk włoskich oraz armii węgierskiej. Wyniki walk były z góry przesądzone, gdyż armia jugosłowiańka była słabo uzbrojona i nie zdążyła się całkowicie zmobilizować. Po 11 dniach cała Jugosławia była w ręku nieprzyjaciela. Równocześnie z wtargnięciem do Jugosławii Niemcy zaatakowali Grecję. Opór Greków był silniejszy niż Jugosławii m. in. dzięki pomocy angielskiego korpusu ekspedycyjnego liczącego 74 tysiące żołnierzy. Przewaga Niemców i Włochów była jednak zbyt wielka. 19 kwietnia główne siły armii greckiej zmuszane były do kapitulacji. Anglicy straciwszy 30 tysięcy ludzi zdążyli się ewakuować.
Kampania na Bałkanach
27 września 1940 r. został zawarty układ polityczny i wojskowy między Niemcami, Włochami i Japonią — tzw. „Pakt Trzech”, skierowany przeciw ZSRR. Do paktu tego Hitler postanowił wciągnąć kraje Europy południowo-wschodniej, aby podporządkować je sobie i zmusić do udziału w napadzie na ZSRR. Rumunia, Bułgaria i Węgry, rządzone przez faszystowskie ugrupowania, składające się ze zwolenników Hitlera, podpisały przystąpienie do „Paktu Trzech”, a Rumunia i Bułgaria wpuściły nawet na swoje terytorium wojska niemieckie. Grecja natomiast, znajdująca się pod wpływem Anglii, stanowczo odrzucała współpracę z państwami Osi. Sytuację tę postanowiły wykorzystać Włochy dla podporządkowania sobie tego kraju. Wystosowały one do Grecji prowokacyjne żądanie zgody na zainstalowanie baz wojskowych na jej terytorium. Gdy Grecja odmówiła, w październiku 1940 r. została przez nich zaatakowana. Lecz kampania grecka, podobnie jak inne kampanie, prowadzona była przez Włochów bardzo nieudolnie, a żołnierze włoscy niechętnie walczyli przeciwko Grekom. Jedynie surowa zima, uniemożliwiająca kontynuowanie przez Greków ofensywy, uchroniła Włochów od klęski w górach albańskich.